Gdy ludzie dowiadują się o śmierci, ich pierwszą reakcją jest zaprzeczenie. O tym jest wiersz Wisławy Szymborskiej „Identyfikacja”. Kobieta zobaczyła koszulę męża i obrączkę ślubną, ale twierdzi, że w worku znajdują się zwłoki obcego człowieka. Poetka wchodzi w sam środek psychologicznego mechanizmu wyparcia. Jedynym przebłyskiem cierpienia jest końcówka wiersza, w której zaprzeczającej mieszają się słowa. W znanym tekście „Kot w pustym mieszkaniu” Szymborska odwraca nasze rozumienie odejścia i śmierci. Pokazuje kota, który czeka na swojego pana. Pan nie żyje.