Do 1945 roku społeczeństwo polskie było społeczeństwem rolniczym. W 1931 roku co drugi Polak był rolnikiem lub mieszkał na wsi. Mieszkańcy wsi byli bardzo biedni. Ich gospodarstwa nie były wielkie. Do tego w latach 30-tych świat trawił wielki kryzys gospodarczy. Nie było w zwyczaju przeprowadzać się ze wsi do miast, gdzie imponująco rozwijał się przemysł. Chłopi przed wojną stanowili 51% polskiego społeczeństwa. Drugą klasą społeczną byli robotnicy (29% społeczeństwa). Po wojnie struktura polskiego społeczeństwa zmieniła się radykalnie. W chwili wybuchu wojny, w 1939 roku, Polska liczyła 35 milionów obywateli. W 1946 roku ta liczba spadła do 24 milionów. Najbardziej ucierpiała inteligencja. Okupanci – Niemcy i Sowieci – wiedzieli, że Polskę można spacyfikować tylko wtedy, gdy zniszczy się trzon narodu – inteligencję.