Teoria modernizacji społecznej zakłada przemianę społeczeństw tradycyjnych w nowoczesne. Siłą rozwojową jest coraz bardziej doskonaląca się technika. Na początku są społeczeństwa plemienne, pierwotne. Nie znają one pisma, ani metod uprawy roli. Podstawą kultury społeczeństw pierwotnych jest przekazywanie sobie tradycji ustnie. W wyniku rozwoju techniki społeczeństwa pierwotne zamieniły się w społeczeństwa rolnicze. Rolnicy w tych społeczeństwach do pracy używali zwierząt. Jedzenia – dzięki technice uprawy – było tak dużo, że można było wymieniać je na usługi. Pojawiły się inne niż rolnicze zawody rzemieślnicze. Razem z nowymi zawodami pojawiły się też nierówności społeczne – jedni byli bogatsi, inni biedniejsi. W XIX wieku narodziły się społeczeństwa przemysłowe. I znów motorem rozwoju była technika (rewolucja techniczna). Siłę zwierząt zastąpiła siła maszyn. Niestety pogłębiły się nierówności społeczne. Bogaci stawali się jeszcze bogatsi, a biedni jeszcze biedniejsi.