Seweryn i Czarek wracają do Polski. Co prawda Czarek nie bardzo wie po co i jak ta Polska wygląda. O ojczyźnie opowiada mu Seweryn. Opowiada i idealizuje. Ponoć jego kuzyn, lekarz, porzucił pracę i pojechał nad Bałtyk budować nową cywilizację. - Ty byłeś tam, tata? Seweryn Baryka odpowiedział po namyśle: - Oczywiście! Byłem. Szkliłbym ci to tak w żywe oczy, gdybym nie był? - Ale co to ma wspólnego z "nową cywilizacją"? - Jakże! Od tego się ta cywilizacja zaczęła. - Od jednej szklanej huty? - Tak! - Jakaś - mam wrażenie - krucha i łatwo tłukąca się cywilizacja. - Przeciwnie! Najmocniejsza na tym padole z żelaza i betonu. - Szkło się łatwo tłucze. - Nie takie szkło! Baryka - nasz imiennik - produkuje szkło belkowe. Za pomocą olbrzymiej siły, którą ma darmo od prądu zachodniego, zwłaszcza wobec wiatrów zachodnich, które tam trwają niemal stale, otrzymuje niezmierną masę popędu elektrycznego, z którego pomocą topi piasek nadmorski...