Nadawanie przywilejów wiąże się z rozwojem gospodarczym kraju po powrocie Pomorza Gdańskiego. Okazało się, że z Gdańska można tanio transportować towary i drewno. Szlachta produkowała więc niemal na skalę przemysłową. Rozrastały się gospodarstwa tworzące folwarki. Na folwarkach pracowali chłopi mieszkający we wsiach – własnościach szlachcica. Pracowali u siebie, a potem musieli odpracować tzw. pańszczyznę w folwarku. Aby zwiększyć dochód osiągany przez folwark, szlachta chciała ograniczeń chłopów. Pod koniec XV wieku król Jan Olbracht przywilejem piotrkowskim określił, że wieś może opuszczać tylko jeden chłop rocznie. Ciągle zwiększano wymiar pańszczyzny. Szlachta się bogaciła. Rosło znaczenie zjazdów szlacheckich tzw. sejmików ziemskich. Nic dziwnego, że szlachcice wymuszali przywileje.