Rozmowa ma charakter moralistyczno - dydaktyczny. Wiersz uczy nas, że śmierć jest powszechna, dotyka wszystkich bez względu na majątek czy pozycję społeczną. Dodatkowo wiersz jest satyrą na duchowieństwo. We wstępie podmiot liryczny - autor - prosi Boga o natchnienie. W średniowiecznych tekstach to konwencja. Słota w wierszu o zachowaniu się przy stole też prosił o pomoc Boga. W głównej części narrator przedstawia wielkiego mędrca Polikarpusa. Ten prosi Boga o zobaczenie śmierci. Modlitwy mistrza zostały wysłuchane. Widzi dziwną postać w kościele. Mimo, że wiersz pełen jest archaizmów - słów, które wyszły już z użycia - przypomina współczesny horror. őmierć jest nie tylko groźna, ale agresywna niczym bohater Piły IV.