Kryzysowi religii towarzyszył boom nauki. Kopernik wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię. Wynaleziono mikroskop. Rewolucja naukowa przerażała ciasne i przestraszone umysły. Człowiek baroku był niepewny przyszło¶ci. Nic dziwnego. Wojny, zarazy i głód trawiły Europę. Ludzi zżerały epidemię - dżumy i tr±du. Wokół szalała ¶mierć. Istniały dwie alternatywy - zwrócenie się do Boga lub ucieczka w ¶wiat uciech doczesnych. O tym dysonansie - materia kontra duch - pisz± poeci metafizyczni. Barok to ich złota epoka.